ایران انگلیسی شما را به خواندن این متن دعوت می نماید:
یکی از چالش‌های رایج زبان‌آموزان در یادگیری گرامر انگلیسی، درک درست تفاوت بین دو زمان گذشته ساده (Past Simple) و گذشته کامل (Past Perfect) است. هر دوی این زمان‌ها به اتفاقاتی در گذشته اشاره دارند، اما کاربرد آن‌ها با هم متفاوت است. در این مقاله به زبان ساده و همراه با مثال، این تفاوت را توضیح می‌دهیم.
گذشته ساده (Past Simple) چیست؟
زمان گذشته ساده برای بیان کاری به کار می‌رود که در گذشته اتفاق افتاده و تمام شده است. این زمان معمولاً همراه با قیدهای زمانی مثل yesterday، last night، two days ago و... استفاده می‌شود.
ساختار گذشته ساده:
فاعل + فعل در حالت گذشته (فعل دوم)
مثال‌ها:
- I watched a movie last night.
من دیشب یک فیلم تماشا کردم.
- She went to the market yesterday.
او دیروز به بازار رفت.
در این مثال‌ها، عمل‌ها در گذشته اتفاق افتاده‌اند و اشاره‌ای به اتفاق دیگری قبل یا بعد از آن‌ها نشده است.
گذشته کامل (Past Perfect) چیست؟
زمان گذشته کامل برای توصیف عملی استفاده می‌شود که قبل از یک عمل دیگر در گذشته انجام شده است. اگر دو اتفاق در گذشته داشته باشیم و بخواهیم به ترتیب زمانی آن‌ها اشاره کنیم، از گذشته کامل برای اتفاقی که زودتر افتاده استفاده می‌کنیم.
ساختار گذشته کامل:
فاعل + had + شکل سوم فعل (Past Participle)
مثال‌ها:
- I had finished my homework before she arrived.
من تکالیفم را تمام کرده بودم قبل از اینکه او برسد.
- They had left the house when we called them.
آن‌ها خانه را ترک کرده بودند وقتی ما به آن‌ها زنگ زدیم.
در این مثال‌ها، دو اتفاق در گذشته رخ داده‌اند. یکی زودتر و دیگری دیرتر. فعل مربوط به اتفاق زودتر با گذشته کامل و فعل مربوط به اتفاق دوم با گذشته ساده بیان شده است.
تفاوت بین Past Simple و Past Perfect
تفاوت اصلی این دو زمان در ترتیب اتفاقات در گذشته است. اگر فقط یک عمل در گذشته اتفاق افتاده و به اتفاق دیگری ربطی ندارد، از گذشته ساده استفاده می‌کنیم. اما اگر دو اتفاق داشته باشیم و بخواهیم ترتیب آن‌ها را مشخص کنیم، از گذشته کامل برای کاری که زودتر انجام شده استفاده می‌کنیم.
برای درک بهتر، به این مثال توجه کنید:
- When I got to the station, the train left.
وقتی به ایستگاه رسیدم، قطار حرکت کرد.
اینجا جمله به نظر منطقی می‌آید اما ممکن است دو اتفاق تقریباً هم‌زمان به نظر برسند.
اما اگر بگوییم:
- When I got to the station, the train had left.
وقتی به ایستگاه رسیدم، قطار رفته بود.
اکنون کاملاً واضح است که قطار قبل از رسیدن من حرکت کرده است.
